Kleje

Klejenie wszelkich naturalnych podłóg drewnianych, także dwu i trzy warstwowych jest koniecznością wynikająca z rachunku ekonomicznego. Nawet najznamienitsi producenci naturalnych podłóg gotowych nie dają dożywotniej gwarancji na lakierowaną czy olejowaną warstwę wierzchnią. Przed wykonaniem nowej powłoki z lakieru czy oleju*, należy wykonać szlifowanie podłogi. Każdy fachowiec wie, że szlifowanie podłogi „pływającej” jest w praktyce niemożliwe. W pospiechu inwestycyjnym możemy się zdecydować na ułożenie podłogi „pływającej” pod warunkiem jednak, że przed przyszłym szlifowaniem rozmontujemy ją i przykleimy do podłoża. Należy jednak pamiętać, że tak ułożona podłoga wymaga także odpowiedniego zabezpieczenia antywilgociowego, a dla komfortu - antyakustycznego.

Obecnie stosowane kleje możemy podzielić na trzy kategorie:

• kleje rozpuszczalnikowe na bazie żywic syntetycznych
• kleje na bazie żywic poliuretanowych i epoksydowych
• kleje dyspersyjne

Ekonomia i ekologia. Do najlepszych i najnowocześniejszych należą te produkty, które godzą te dwie dziedziny. Klejami nowej generacji są kleje poliuretanowe dwu i jedno komponentowe, polecane przez największych znawców parkieciarstwa w Polsce i na świecie.

Poliuretany są nieszkodliwe przed reakcją i całkowicie obojętne dla ludzi i środowiska po przereagowaniu. Wykazują się dużą odpornością chemiczną i trwałością rzędu 50 lat. Wstępnie zawsze oceniane jako kleje stosunkowo droższe od innych, obecnie oferowane przez najlepszych producentów jako kleje lekkie, plastyczne i w ergonomicznych opakowaniach, co w efekcie pozwala zmniejszyć zużycie na 1 m2.

Przed przystąpieniem do klejenia ( jakimkolwiek klejem) należy:

• sprawdzić równość podłoża
• sprawdzić wilgotność, twardość i odporność na odrywanie.

Niedopuszczalne jest ze względów ekonomicznych ( w przypadku klejów innych niż poliuretanowe również ze względów technologicznych) równanie podłoża klejem.

Na system klejenia składa się preparat do gruntowania podłoża i klej. Przy doborze preparatu gruntującego należy zawsze stosować się do wskazań producenta kleju.

Ciekawostka 1.

Obecnie dostępne są na rynku kleje poliuretanowe jedno komponentowe, które utwardzają się absorbując wilgoć obecną w powietrzu.

Ciekawostka 2.

Przez wiele lat podstawową zmorą wszelkich laboratoriów chemicznych, było zapanowanie nad żywicami poliuretanowymi, tak by nie zwiększały swoja objętość pod wpływem wilgoci. Tą właściwość tych materiałów wykorzystuje się do dziś przy produkcji materiałów izolacyjnych.

Ciekawostka 3.

Wszelkiego rodzaju kleje bitumiczne bardzo popularne onegdaj, do dziś emitują trujące substancje chemiczne. Każdorazowo przy układaniu nowej podłogi na starych podłożach należy sprawdzić jakimi klejami była przytwierdzana stara posadzka. W przypadku stwierdzenia obecności produktów bitumicznych należy je bezwarunkowo usunąć, najlepiej poprzez frezowanie podłoża.

Ciekawostka 4.

W roku 1997 powstała organizacja o nazwie "Gemeinschaft Emissionskontrollierte Verlegewerkstoffe e.V." (GEV), zajmującej się problematyką emisyjności materiałów przeznaczonych do układania podłóg. Organizacja powstała z inicjatywy wiodących producentów chemii budowlanej w Niemczech. GEV wprowadziła system oznaczeń charakteryzujący wielkość emisji materiałów do układania podłóg zwany w skrócie EMICODE.

System ten definiuje w tym zakresie trzy klasy emisyjności:

EMICODE EC 1 - bardzo niska emisyjność
EMICODE EC 2 - niska emisyjność
EMICODE EC 3 - brak cech niskiej emisyjności

W przypadku podłóg pokrytych olejowoskami Osmo, gruntowna renowację podłogi można wykonać poprzez szorowanie i nanoszenie warstwy uzupełniającej twarda strukturę wosków na powierzchni.