Lakiery

W końcówce lat osiemdziesiątych i na początku dziewięćdziesiątych, rynek polski chłonął wszelkie materiały budowlane. Na podaż w branży lakierów podłogowych miały wpływ pierwsze w ówczesnym czasie doniesienia na temat toksyczności większości polskich produktów stosowanych w tym okresie. Wówczas pojawiły się tzw. lakiery wodne, które nie wydzielały żadnych zapachów. Niestety, były to lakiery akrylowe z ograniczoną odpornością mechaniczną i chemiczną.

Zła sława lakierów wodnych brzmi do dziś i wielu wykonawców chcąc uchronić się przed reklamacjami, tradycyjnie poleca produkty rozpuszczalnikowe.

W tamtych czasach lakiery poliuretanowe występowały także jako lakiery rozpuszczalnikowe. Obecnie nowo opracowane jedno i dwu komponentowe lakiery poliuretanowe są zupełnie innymi produktami. Szybkie wysychanie, wysoka odporność chemiczna i mechaniczna oraz dobra odporność na światło i warunki atmosferyczne to główne zalety tego systemu lakierowania. Zapotrzebowanie rynku na lakiery poliuretanowe wodne stanowiło główne wyzwanie w rozwoju powłok. Najtrudniejszym zadaniem było dodanie wrażliwego na wodę składnika utwardzacza do fazy wodnej bez spontanicznej reakcji między wodą a tym składnikiem.

Emulgatory osłaniają przed wodą

Zadanie to udało się dzięki zastosowaniu nowych surowców. W najnowszej generacji żywic syntetycznych, emulgatory są chemicznie powiązane w cząsteczce żywicy. Pozwala to na uniknięcie wad poprzednich lakierów wodnych, takich jak słaba odporność na wodę, niewystarczający opór lepkości i brak odporności na korozję. Oprócz żywic udoskonalono również utwardzacze dla aplikacji wodnych. W tym przypadku wybrany emulgator obudowuje cząstki utwardzacza, działając jak tarcza ochronna przed wodą. Tym sposobem uzyskano doskonałe produkty, które charakteryzują się niebywałą odpornością mechaniczną i chemiczną, a dodatkowo pozbawione są trujących związków chemicznych.

W roku 1997 powstała organizacja o nazwie "Gemeinschaft Emissionskontrollierte Verlegewerkstoffe e.V." (GEV), zajmującej się problematyką emisyjności materiałów przeznaczonych do układania podłóg. Organizacja powstała z inicjatywy wiodących producentów chemii budowlanej w Niemczech. GEV wprowadziła system oznaczeń charakteryzujący wielkość emisji materiałów do układania podłóg zwany w skrócie EMICODE.

System ten definiuje w tym zakresie trzy klasy emisyjności:

EMICODE EC 1 - bardzo niska emisyjność
EMICODE EC 2 - niska emisyjność
EMICODE EC 3 - brak cech niskiej emisyjności

Ciekawostka 1.

Do dzisiejszego dnia w pomieszczeniach, w których dawno temu drewniane posadzki zostały pokryte toksycznymi lakierami, można wyczuć specyficzny zapach toksycznych rozpuszczalników. Emisja toksyn trwa nadal.

Ciekawostka 2.

Najtrudniej wykonać powłokę lakierami dwu komponentowymi, są to najczęściej lakiery o ogromnej wręcz odporności na ścieranie. W przypadku konieczności zastosowania takiego lakieru lepiej skorzystać z usług wykwalifikowanego fachowca.

Ciekawostka 3.

Powłokę lakierniczą tworzą najczęściej; jedna warstwa lakieru podkładowego i dwie warstwy lakieru właściwego. Ważnym jest aby stosować zawsze lakier podkładowy w systemie, który zalecany jest przez producenta. W celu uzyskania powierzchni doborowej konieczne jest wykonanie szlifowania między kolejnymi warstwami.

Ciekawostka 4.

Żywica poliuretanowa jest z natury błyszcząca. W celu uzyskania efektu matowego lub półmatowego, stosuje się najczęściej wypełniacze mineralne. Lakier przed wylakierowaniem, w opakowaniu jest w kolorze mlecznym. Do ciemnych gatunków drewna używa się specjalnych lakierów nie rozświetlających, wydobywających i podkreślających jego barwę.

Ciekawostka 5.

Z racji trendu, który wskazuje drogę powrotną do naturalnych materiałów wykończeniowych pojawiły się lakiery, którymi można wykonać tzw. powłokę niewidzialną (efekt invisible) - dwie warstwy lakieru bez podkładu. Nie tworzy się w ten sposób tafli, co pozwala użytkownikowi cieszyć się naturalnym rysunkiem drewna. Taka powłoka jest również łatwa w utrzymaniu.